Partnerstwo instytucji publicznych i sektora finansowego w programach edukacji finansowej

Edukacja finansowa społeczeństwa wymaga organizacji silnego partnerstwa między instytucjami publicznymi i sektorem prywatnym. Doświadczenia międzynarodowe pokazują, że bez współpracy niewiele da się osiągnąć.

19 maja 2016 r. zostałem zaproszony do wystąpienia na konferencji międzynarodowej „International and Russian Practice of Financial Literacy Enhacement: Cooperation Between the State and Business Community” zorganizowanej przez Ministerstwo Finansów Federacji Rosyjskiej w ramach prowadzonego w Rosji Narodowego Programu Edukacji Finansowej (вашифинансы.рф).

On May 19, 2016, I was speaking at the international conference in Moscow „International and Russian Practice of Financial Literacy Enhacement: Cooperation Between the State and Business Community”. It was organised by the Institute of Financial Planning in cooperation with the Ministry of Finance of the Russian Federation and within the framework of the National Financial Literacy Program of the Russian Federation (вашифинансы.рф).

Zwróciłem na niej uwagę, że instytucje publiczne powinny być z jednej strony otwarte na współpracę z bankami i innymi instytucjami finansowymi, ale jeśli decydują się angażować środki publiczne, powinny zadbać o wypracowanie odpowiednich ram współpracy. Dobrze jest tworzyć programy współpracy trójstronnej, w których angażowane są środki publiczne i prywatne, ale projekt edukacyjny powierzony jest organizacji pozarządowej lub innej instytucji, która odpowiada za jego realizację. Instytucje publiczne nie powinny się ograniczać jedynie do przekazywania środków finansowych, ale powinny także zadbać o odpowiednią jakość materiałów merytorycznych. W praktyce sprawdza się zaangażowanie ekspertów np. banku centralnego czy ministerstwa finansów w wypracowywanie pakietu materiałów dla beneficjentów programu, gdyż daje to gwarancje i jakości i rzetelności opracowania. W przypadku edukacji finansowej społeczeństwa instytucje publiczne powinny także zachęcać podmioty sektora finansowego do podejmowania oddolnych inicjatyw, które wykorzystują wiedzę i umiejętności pracowników do podnoszenia poziomu wiedzy różnych grup społecznych. Dobrym przykładem takiego działania jest w Polsce program BAKCYL, rozwijany przez Warszawski Instytut Bankowości.

Pieniądze publiczne są bardzo istotnym czynnikiem sprzyjającym rozwijaniu krajowych programów edukacji finansowej i mogą być spoiwem, które zwiększa efektywność i trwałość prowadzonych działań. Jednak bez równoczesnego zaangażowania środków finansowych banków i innych instytucji finansowych szanse na powodzenie programów edukacji finansowej społeczeństwa nie są zbyt wysokie.